پهپادهایی که ساعت‌های بی‌شماری را برای موقعیت‌های غرق شدن و نزدیک شدن به کوسه‌ها بر فراز سواحل استرالیا به پرواز درآورده‌اند، ممکن است به زودی شروع به بررسی آب‌ها برای یک تهدید بالقوه مرگبار دیگر کنند: چتر دریایی جعبه‌ای
در حالی که چندین ایالت استرالیا طی چند سال گذشته به تیم‌های نجات غریق هواپیماهای بدون سرنشین را به عنوان یک دارایی هوایی برای اسکن سواحل و آب‌ها برای یافتن مشکل در اختیار تیم‌های نجات غریق قرار داده‌اند، شهر کوئینزلند ماکی می‌خواهد استفاده از این کشتی را برای شناسایی گروه‌های چتر دریایی جعبه‌ای گسترش دهد. این فشار پس از آن صورت می گیرد که یک پسر 14 ساله در ماه فوریه پس از نیش زدن توسط یکی از بی مهرگان دریایی، که سم آن به عنوان کشنده ترین موجودات سمی جهان توصیف می شود، جان خود را از دست داد و باعث مرگ در دو دقیقه می شود.
گرگ ویلیامسون، شهردار مکی، می‌خواهد از وقوع تلفات در آینده در ساعت خود جلوگیری کند و از انجمن نجات غریق Surf Lifesaving کوئینزلند می‌خواهد تا به اپراتورها آموزش دهد تا چتر دریایی را از بالا و همچنین تهدیداتی مانند کوسه‌ها و تمساح‌های آب شور شناسایی کنند.
هیچ تکنیک واحدی خطر نیش زدن یا کشته شدن توسط حیوانات ژلاتینی را کاملاً از بین نمی برد، اما ویلیامسون می گوید لکه بینی هوایی دارایی آشکاری است که در حال حاضر مورد بهره برداری قرار نمی گیرد.
در حال حاضر، کشیدن معمولی تورها برای جمع کردن چتر دریایی تنها حدود 5 درصد در ایمن سازی هر منطقه ساحلی مؤثر است. در همین حال، استرالیایی‌های عاشق آفتاب و آب به‌طور قابل‌توجهی از پوشیدن کت و شلوارهای ضد گزش قبل از شنا کردن بیزار بوده‌اند. در عین حال، باتری معمولی کرم ها و درمان های پزشکی برای افرادی که زاپ شده اند، اغلب هم خیلی کم و هم خیلی دیر ثابت می شود.
ویلیامسون می پرسد پس چرا پهپادها را امتحان نکنیم؟ به هر حال، این کاردستی مدت‌هاست که توسط محققان استرالیایی برای تشخیص چتر دریایی جعبه‌ای بزرگ از بالا آزمایش شده است و اکنون 90 درصد در این کار موثر در نظر گرفته شده‌اند. کارشناسان خاطرنشان می‌کنند که مأموریت آنها به وسیله موجوداتی که تمایل دارند در دسته‌ای به هنگام جستجوی غذا سفر کنند، آسان‌تر می‌شود، و این امر باعث می‌شود که چشم‌هایی که در آسمان می‌چرخند برای برداشتن آنها آشکارتر شوند.
ویلیامسون به ABC.net گفت: «آنها طعمه های خود را در آب کم عمق می گذارند... آنها فقط یک توده ژله شناور در اطراف نیستند. آنها تقریباً درنده هستند و می توانند سریعتر از شناگران المپیکی شنا کنند."
با توجه به اینکه هواپیماهای بدون سرنشین در حال حاضر در بسیاری از سواحل استرالیا فعالیت می کنند، مشخص نیست که چرا استقرار آنها در Mackay نمی تواند فوراً آغاز شود - اگرچه ظاهراً چرخ های تغییر حتی برای انجمن های نجات غریق به آرامی می چرخند. در نتیجه، ویلیامسون می‌گوید امیدوار است این هواپیما تا تابستان آینده بر فراز نقاط ساحلی محبوب شهرش پرواز کند.
منبع: dronedj.com